Bilim Kaynağı

  BİLİM KAYNAĞI virüs   Virüsler aslında canlı olarak kabul edilmez. Ancak farkı anlamak için yapıya da bakmak gerekir. Virüsler sadece basit genetik materyal içerir. Yalnızca bir  DNA veya RNA taşıyan virüsler, onu konakçıya geçirir ve kendi proteinini sentezlemek için konakçının hücresel bileşenlerini kullanır. Prokaryotlar (Bacteria ve Archaea)  Prokaryotların zarla çevrili organelleri yoktur. Bir tür fosfolipid, bir hücre duvarı, basit ribozomlar, dairesel DNA ve bazen bir plazmit içeren bir hücre zarına sahiptirler. Diğer organellerin içeriği sitoplazmanın belirli alanlarında yoğunlaşmıştır. Protistler (Protista)  Ökaryotlardan oluşan bu tek hücreli organizma grubunun organelleri çok basittir. Gaz keseleri suda yaşayan türlerde bulunur, ancak alglerde çok basit  kloroplastlar, bazı türlerde fazla suyu uzaklaştırmak için kasılma vakuolleri, birçok türde hareket sağlayan kamçı ve benzeri yapılar bulabilirsiniz.  Mantarlar (Fungi) Mantar hücreleri genellikle hif adı verilen özel ya

  BİLİM KAYNAĞI  HÜCRE   Yaşamın temeli, fiziksel ve kimyasal birleşme ve iş bölümüdür. Canlı organizmalar ve cansız nesneler arasındaki fark, vücutta kimyasal reaksiyonlara neden olarak enerji üreterek ve bu enerjiyi özel işlemlerde kullanarak ihtiyaçlara cevap vermeleridir. Canlı organizmaların en önemli özellikleri, içinde yaşadıkları durumu algılama ve tepki verme yetenekleri, enerji  için besin alarak gelişme yetenekleri ve belki de en önemlisi sahip oldukları genetik materyaldir. . Hücre, bir organizmanın en küçük fonksiyonel yapısal birimidir. Hücrelerin ilk gözlemleri 1665 yılında Robert Hooke tarafından yapılmıştır. Mantar meşe ağacını ilkel bir mikroskop altında incelerken, gördüğü odacık benzeri şekillere cellula (hücre) adını verdi. 1670'lerde Antonie van Leeuwenhoek, mikroskop altında çeşitli hücreleri gözlemleyebildi. İlk hücre teorisi Matthias Schleiden ve Theodor Schwann'a aittir. 1839'da formüle edilen bu teori, yaşamın temel biriminin hücre olduğunu ortay

    Dokunma, geleneksel beş duyunun içinde yer alsa da, olduğu gibi "özel bir duyu" olarak incelenmez. Bunun nedeni, farklı uyaranların etkisi altında farklı şekilde oluşabilmesi ve dokunma  için özelleşmiş tek bir organın olmamasıdır.   Dokunsal reseptörler, vücudun dışını çevreleyen deride ve  iç vücut boşluklarını, iskelet kasını, kemikleri ve eklemleri, iç organları ve kan damarlarını kaplayan epitel dokusunda bulunur. Bu yönde çalışan farklı alıcı türleri vardır ve her alıcıda üretilen sinyaller farklı şekilde işlenir. Bu nedenle, dokunsal algı bir bütün olarak ele alındığında, vücudun bir duyu sistemine (görsel duyu sistemi) atıfta bulunmamız gerekir. Bu sistemdeki alıcılar, dokunmanın yanı sıra ısı, ağrı ve hassasiyet, soğuk ve sıcak gibi uyaranlara yanıt verebilen birçok tiptedir.   Diğer tüm duyu sistemleri gibi bu sistemde de belirli bir uyaran olduğunda o uyaran reseptörde üretilir ve işlenmek üzere sinir sisteminin ilgili kısmına gönderilir. Dokunma  hemen hemen

  4 milyar yıl önce oluşmaya başlayan dünyamızda, yaşamın ilk belirtileri 3,3 milyar yıl önce ortaya çıkmaya başladı. Bununla birlikte, yüksek sıcaklıklar, yüksek basınçlar ve zorlu ortamlar, muhtemelen var olabilecek tüm canlı fosillerin yok olmasına neden olmuştur. Canlılarda, hücrelerde ilk oluşan çekirdeksiz prokaryotlardır. Kabuğun sürekli değiştiği dünyamızda zaman içinde dağlar, göller ve okyanuslar ortaya çıkmış ya da yok olmuştur. Bu arada, önemli bir iklim değişikliği meydana geldi. Tüm bu değişimler “jeolojik zaman” olarak tanımlanmıştır. Değişen çevre koşulları bazı canlıları yok ederken, bazı canlılar da bulundukları ortama uyum sağlayarak hayatlarını devam ettirmişlerdir.  Jeolojik çağın sınırları kesin olmamakla birlikte, içsel olarak bölgelere ayrılmıştır. prekambriyen dönem    Prekambriyen dönem üç bölüme ayrılır: Hadean, Archean ve Proterozoic. HADEYAN DEVRİ 4,5 milyardan 3,6 milyar yıl öncesine kadar, Hades dönemi yoğun bir volkanik aktivite dönemiydi. Ancak ortam