Bilim Kaynağı

   Işık o kadar hızlı hareket eder ki, yerçekiminin etkisi altında Dünya'nın sapması fark edilemeyecek kadar küçüktür. Sapma, yalnızca Güneş gibi büyük nesneler için ölçülebilir bir değere ulaşır. Güneş için bile eğim açısı 1/2000 derecedir. Küçük bir açıdır, ancak hassas aletlerle kolayca ölçülebilir.  İngiliz astrofizikçi Sir Arthur Eddington, Einstein'ın tahminlerini test etmek ve Güneş'in yakınından geçerken diğer yıldızlardan  ne kadar ışığın saptığını ölçmek için 1919  tutulmasını  kullandı. Alınan ölçümler, çok yakın da olsa bu öngörüyü destekledi. Einstein'ı aniden dünyaca ünlü yapan bu sonucun yayınlanmasıydı.   Bugün yapılan modern ölçümlerden sapmaları belirlemek için güneş tutulmasını beklemek zorunda değilsiniz. Yüksek çözünürlüklü radyo antenleri, kuasar radyo dalgalarının Güneş'e yaklaştıklarında saptığını algılayabilir, bu da görelilik teorisiyle tutarlıdır. Işığı yerçekimi ile yolundan saptıran büyük nesneler yerçekimi merceği gibi davranır. Örneği

    Einstein'ın bahsettiği denklik ilkesi aslında o kadar da yeni değil. Düşünmenin temeli, hareket yasalarının doğduğu  Galileo ve Newton'a kadar uzanır. Bütün sorun, "kütle" dediğimiz cismin doğasının iki farklı doğa yasasına dahil olmasından kaynaklanmaktadır. Bir cismin miktarını belirten ve gram/kilogram cinsinden ölçülen niceliğe kütle denir. Günlük dilde manavlarda ve marketlerde bu terimi "ağırlık" olarak adlandırıyoruz. Günlük dillerde kullanılan yöntem budur ama bilimsel dillerde (aşağıda anlatıldığı gibi) ağırlık kelimesi  farklı bir anlamda kullanılmaktadır. Kalabalığın ilk yasası Newton'da evrensel bir alkoldür. Bu yasaya göre, kitleleriyle iki nesne birbirleriyle orantılıdır ve hareket, aralarındaki mesafe ile ters orantılıdır.   Bu bedenlerden biri dünya olarak çok büyük bir cennet döngüsüdür, bu kuvvet vücut ağırlığını koyduk. Başka bir deyişle, dünyadaki nesnenin ağırlığı, dünyanın gerilme kuvveti ile aynıdır.   Bu aynı zamanda nesnel

 Özel göreliliğin sağduyumuza aykırı birçok sonucu vardır. Bu sonuçların bazıları ilk başta tutarsız görünüyor.   Boy kasılmaları bu garip sonuçlardan biridir. Hareket eden nesnenin uzunluğu normalden daha kısadır.    Böyle bir etkinin varlığı Einstein'dan birkaç yıl önce iki bağımsız  bilim adamı, Hollanda'dan Hendrik Lorentz ve İrlanda'dan George Fitzgerald tarafından iddia edildi. Bu nedenle bu etki "Lorentz-Fitzgerald daralması" olarak da bilinir. Bu bilim adamları, böyle bir kısalmanın, diğer fiziksel fenomen türlerini araştırarak meydana gelmiş olması gerektiğini savundular.   Hareket eden nesnelerin boyutundaki azalma, yalnızca hıza paralel yön boyunca gerçekleşir. Hıza dik doğrultuda uzunluk hiç değişmez.   Düşük hızlarda, uzunluk azalması önemsizdir. Önemli kasılmalar ancak ışık hızına ulaşıldığında meydana gelir. Örneğin, ses hızında hareket eden bir jet, uzunluğunun yalnızca trilyonda birini büzülür. Bu kadar küçük  bir düşüşü fark etmek imkansız.   Hız