Bilim Kaynağı

 Destek olmak isterseniz reklamlara ücretsiz tıklamanız yeterli...Teşekkürler   Evren dört temel kuvvet tarafından çalışır. Bunlara yerçekimi, elektromanyetik kuvvet, zayıf nükleer kuvvet ve güçlü nükleer kuvvet denir. Bu kuvvetler, evrendeki her şeyin birbiriyle etkileşmesini sağlar ve her birinin farklı bir işlevi, etki mesafesi ve etki büyüklüğü vardır.   Temel kuvvetlerin oluşumu kuantum fiziğinin bir parçasıdır. Konuyla ilgili en popüler teori, kuvvetlerin belirli parçacıklar aracılığıyla iletildiğini öne sürer. Sonuç olarak, yerçekimi, henüz gözlemlenmemiş olan graviton adı verilen bir parçacık tarafından iletilir. Parçacık hızlandırıcılarda yapılan deneylerde diğer temel kuvvetleri ileten parçacıklar gözlemlenebilir. Zayıf nükleer kuvvet bozonlar tarafından iletilir. Gluon adı verilen parçacıklar, protonları ve nötronları oluşturan temel parçacıklar olan kuarklara bağlıdır. Elektromanyetik kuvvet, foton adı verilen parçacıklar tarafından iletilir. Yerçekimi,...

  Destek olmak isterseniz reklamlara ücretsiz tıklamanız yeterli. Teşekkürler   1974'te İngiliz fizikçi Stephen Hawking, bazı kuantum etkilerini dikkate alan teorik çalışmalara dayanarak tüm kara deliklerin ışıması (radyasyon yayması) gerektiği sonucuna vardı.   Kuantum teorisi ile yerçekiminin, yani genel görelilik teorisinin uyumluluğu, şimdi büyük bir teorik problem olarak görülüyor. Bu nedenle, hem kuantum etkilerini hem de genel göreliliği içeren daha kapsamlı bir teoriye ihtiyacımız var. Ancak henüz  tam bir teori yok. Hawking'in çalışması da bu alanda. Bu nedenle Hawking radyasyonu, bu kadar kapsamlı bir teorinin olası bir sonucu olarak teorisyenler için çok önemlidir. Bununla birlikte, bazı bilim adamları, kapsamlı bir teorinin yokluğunda Hawking'in hesaplamalarının dikkatle ele alınması gerektiğini söylüyor.    Kuantum teorisine göre uzay asla boş değildir. Karmaşık süreçler de boş alanda gerçekleşir. Parçacık ve anti parçacık (antimadde) ...

 Destek olmak isterseniz reklamlara ücretsiz tıklamanız yeterli. Teşekkürler   Kara delikler, Einstein'ın genel görelilik kuramının tuhaf tahminlerinden biridir. Dev bir nesne yeterince küçük bir hacme sıkıştırıldığında, karadeliğe dönüşerek uzay-zamanda çok ilginç bir değişikliğe neden olur. Çok küçük hacme sıkışan kütle bir kara delik oluşturur ve kendine yakın olan her şeyi içine çeker. Işık dahi kara delikten kaçamaz.   Bir cismin karadeliğe dönüşmesi için sıkıştırması gereken hacim çok küçüktür. Örneğin güneş tüm kütlesini korurken yarıçapı 3 km olan bir kürenin içine hapsolursa karadeliğe dönüşür. Schwarzschild yarıçapı olarak adlandırılan bu kritik değer, kütle ile doğru orantılıdır. Başka bir deyişle, kütlesi güneşin iki katı olan bir cismin karadeliğe dönüşebilmesi için yarıçapının 6 km'den az olması gerekir.   Bu kadar büyük bir nesnenin tüm kütlesi, bu kadar küçük bir hacme itilebilir. Örneğin, yeterli büyüklükteki bir yıldızın yakıtı biterse,...